powrót trzeci

Płaczesz. Tęsknisz. Nie potrafisz zrozumieć , jak łatwo pogodził się ze stratą tego maleństwa. Przecież tego nie da się zapomnieć. Wasza rodzina wreszcie byłaby pełna. Marzyliście o dziecku. Oboje. I chyba dlatego nie możesz zrozumieć jego postępowania. Dzisiejszy wieczór spędzasz na parapecie. Od ostatniej kłótni minął tydzień. Nie zamieniliście ani słowa. To już nawet przestało cię dziwić.

-Wróciłem. – słyszysz jego głos

Nie obdarzasz go uśmiechem. Nawet nie spoglądasz w jego kierunku ,bo chyba nie potrafisz.

-Dlaczego nie przyszłaś na mecz? – pyta ,a następnie siada obok ciebie

Wzruszasz ramionami ,bo co mogłabyś mu powiedzieć?

-Jagoda , musisz znowu to robić?- unosi brwi w oczekiwaniu na twą odpowiedź

-Pamiętać? Tak, muszę o nim pamiętać. Nie potrafię zapomnieć. Nie jestem Tobą. – wymijasz go i wychodzisz

 

 

Uciekasz od niego ,bo cierpicie będąc razem. Nie

zważasz na późną porę i udajesz się na długi spacer.

 Siadasz na waszej ławce. Przymykasz oczy i myślisz.

 Jak potoczyłoby się wasze życie ,gdyby pojawiła się

 w nim ta mała istotka? Czy bylibyście szczęśliwi?  Z

pewnością ,bo przecież marzyliście o tym maluszku.

Nie potrafisz zapomnieć o tej stracie ,a Matt

zapomina. Błyskawicznie. Ale to przecież zupełnie

normalne, prawda?

 

 

♥

Zostawiam Was z najkrótszym powrotem. Kolejny pojawi się już w niedzielę. Muszę zwiększyć częstotliwość dodawania rozdziałów, gdyż z początkiem września wycofuję się z tego blogowego świata. Dziękuję za to ,że jesteście pomimo tak beznadziejnych historii ,które tworzę .

Wasza lukrecja.